چه رذلانه ستایش گریید دریا را
این جیرخوار زمین،
نه از پشت که از هر سو خنجر میزند
آزادانی را که دل به آن می سپارند و
باز پس میدهدش به دستان این ساحل خائن
کوه را می ستایم که
طغیان گریست آگاه از پلیدی های درون زمین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر